عملکردهای اصلی اکسی توسین

اثرات فیزیولوژیکی
(1) تأثیر بر غده پستانی: در طول شیردهی، غده پستانی به طور مداوم شیر را تحت تأثیر پرولاکتین ترشح می کند و آن را در غده پستانی آسینوس ذخیره می کند. اکسی توسین می تواند باعث انقباض سلول های اپی تلیوئید عضلانی اطراف آسین سینه شود و سینه شیرده را وادار به تخلیه شیر کند.
(2) اثر بر رحم: اکسی توسین دارای یک اثر تقویت کننده انقباضی قوی بر روی رحم است، اما رحم باردار حساس تر است. استروژن می تواند حساسیت رحم را به اکسی توسین افزایش دهد، در حالی که پروژسترون برعکس است.
(3) اثرات اکسی توسین بر کمرویی اجتماعی و اوتیسم: اکسی توسین می تواند به افرادی که از نظر اجتماعی به دلیل کمرویی طرد شده اند کمک کند تا بر کمرویی اجتماعی غلبه کنند. اما اسپری بینی اکسی توسین برای افرادی که از قبل اعتماد به نفس دارند کار نمی کند.
(4) هنگامی که خلق و خوی شاد است یا احساس تعلق قوی وجود دارد، هیپوتالاموس اکسی توسین را سنتز می کند و غده هیپوفیز اکسی توسین ترشح می کند و استرس را از بین می برد. در عین حال، میزان اکسیژن رسانی به بافت های بدن به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
جلوه های ویژه
بر روابط بین نوزاد و مادر تأثیر بگذارد
برخی از آزمایش‌ها نشان داده‌اند که وقتی افرادی که در دوران شیرخوارگی با آنها روابط دلبستگی نزدیک برقرار می‌کنند از اکسی توسین استفاده می‌کنند، مادرانشان در حافظه‌شان مراقبت و توجه بیشتری می‌کنند. برای افرادی که از دوران نوزادی نسبت به مادران خود بی تفاوت بوده اند، اکسی توسین خاطرات بد آنها را عمیق تر می کند.
مقررات ترشحی
ترشح اکسی توسین عمدتاً توسط بازتاب عصبی تنظیم می شود. هنگامی که نوزادان نوک سینه های خود را می مکند، اطلاعات تحریک به هسته های فوق اپتیک و پارا بطنی هیپوتالاموس منتقل می شود و باعث ترشح اکسی توسین می شود و باعث خروج شیر از سینه می شود که به رفلکس جهشی معروف است که متعلق به رفلکس عصبی غدد درون ریز است. بر این اساس، یک رفلکس شرطی می تواند ایجاد شود و گریه یا لمس نوزاد می تواند باعث بیرون راندن سینه شود.
در حین زایمان، دهانه رحم و واژن فشرده و کشیده می شوند که می تواند به طور انعکاسی باعث ترشح اکسی توسین شود و به زایمان کمک کند. اگرچه اکسی توسین می تواند انقباضات رحمی را تحریک کند، اما عامل تعیین کننده ای برای شروع انقباضات رحمی در هنگام زایمان نیست. علاوه بر این، واکنش های احساسی مانند وحشت و اضطراب می تواند ترشح اکسی توسین را مهار کند.